Tik Tak

W ten sposób z kilku miesięcy zrobiło się szesnaście dni.

 

Jak spędzam ostatnie dwa tygodnie w Polsce?
Powinnam napisać, że wykorzystuję czas najlepiej jak potrafię, korzystam z każdej chwili i możliwie cieszę się wszystkimi cząstkami polskości, którą przyjdzie mi pożegnać na tak długi czas. Postanowiłam jednak nie kłamać i szczerze przyznać się do tego jak wielkim jestem leniem.
Drogi pamiętniczku
Od kilku dni wstaję o 12:00, jem płatki czekoladowe, oglądam Breaking Bad, jem obiad. Później może gdzieś wyjdę, ale to zależy od dnia. I tak w kółko. W międzyczasie kupuję worki próżniowe na allegro, czytam Witkacego lub oglądam albumy ze zdjęciami.

Co zaprząta mi głowę?
Uświadamianie sobie wyjazdu dzieli się na trzy etapy. Pierwszy(bynajmniej nie najbardziej przyjemny) polega na tym, że zdajemy sobie sprawę z tego jak wiele za sobą zostawiamy. Jesteśmy zdezorientowani, nieustannie zastanawiamy się czy to samo będzie na nas czekać po powrocie. Etap drugi to fala obojętności. Smutek i niepewność związane z wyjazdem skutecznie równoważy ekscytacja na nowe doświadczenie. Ostatni, trzeci jest całkowitym odrzuceniem jakichkolwiek negatywnych emocji. Sprowadza się do wielkiej euforii i snucia wyobrażeń na temat pierwszego dnia w szkole. Koło kogo usiądę w żółtym autobusie? Uda mi się otworzyć swoją szafkę? Spóźnię się na pierwszą lekcję? Ile osób poznam pierwszego dnia? Gdzie będę siedzieć na lunchu?

Sprawy organizacyjne
Do ostatnich punktów na liście rzeczy do zrobienia zaliczam próbę tuberkulinową, dentystę, fryzjera, wyrobienie karty i prezenty dla hostów. No właśnie! Co z tymi prezentami? Dla hsióstr zdecydowałam się kupić bransoletki z wygrawerowanym napisem "Polska" na zawieszce, ale hrodzice to jedna wielka niewiadoma. Kompletnie nic nie przychodzi mi do głowy. Prawdopodobnie dlatego, że nie wiem o nich zbyt wiele.